Μια στρεσογόνος δουλειά συνδέεται με περισσότερο λίπος στη μέση, σύμφωνα με νέα έρευνα που πραγματοποιήθηκε σε εργαζόμενους εταιρείας της Νέας Υόρκης.
Εργαζόμενοι με υψηλότερο εργασιακό στρες ήταν παχύτεροι σε σχέση με εργαζομένους που κατείχαν λιγότερο στρεσογόνες θέσεις. Οι εργαζόμενοι που ένιωθαν στρες είχαν Δείκτη Μάζας Σώματος περίπου μια μονάδα υψηλότερο σε σχέση με τους περισσότερο χαλαρούς εργαζόμενους.
Στην έρευνα, με επικεφαλής την Isabel Diana Fernandez, του πανεπιστημίου του Ρότσεστερ, οι εργαζόμενοι παραπονιόνταν συχνά για περισσότερο στρες και ευθύνες.
Το στρες που σχετίζεται με την εργασία έχει από καιρό συνδεθεί με τις καρδιαγγειακές νόσους, την παχυσαρκία και την κατάθλιψη, μεταξύ άλλων χρόνιων νόσων. Η Fernandez ερεύνησε τα συνδυασμένα αποτελέσματα του χρόνιου στρες στον εργασιακό χώρο και του βραχυπρόθεσμου στρες όπως ο φόβος της ανεργίας. Μετρήθηκε ο ΔΜΣ 2.782 εργαζόμενων οι οποίοι είχαν διατηρήσει τη θέση τους μετά από κύματα απολύσεων.
Οι εργαζόμενοι απάντησαν σε ερωτηματολόγια σχετικά με τη διατροφή τους, το στρες στον εργασιακό χώρο και τις δραστηριότητες στον ελεύθερο χρόνο. Το βραχυπρόθεσμο στρες υπολογίστηκε μέσω της ανασφάλειας σχετικά με την εργασία ή το φόβο που αισθάνονταν οι εργαζόμενοι για μελλοντικές απολύσεις. Το χρόνιο στρες υπολογίστηκε μέσω του ελέγχου που αισθάνονταν οι εργαζόμενοι να έχουν στη δουλειά τους και την έκταση των ευθυνών τους.
Τα αποτελέσματα δεν έδειξαν σχέση μεταξύ του βραχυπρόθεσμου στρες και του βάρους αλλά το χρόνιο στρες ήταν διαφορετική υπόθεση. Οι εργαζόμενοι με περισσότερες ευθύνες και λιγότερο έλεγχο είχαν ΔΜΣ μια μονάδα υψηλότερο σε σχέση με των συναδέλφων που είχαν χαμηλές ευθύνες και υψηλό έλεγχο ακόμα και όταν ελήφθησαν υπόψη γνωστοί παράγοντες παχυσαρκίας όπως η ηλικία, η φυλή και το εισόδημα.
Ωστόσο, η επίδραση του στρες στον ΔΜΣ εξαφανίστηκε όταν οι ερευνητές έλαβαν υπόψη τη φυσική δραστηριότητα στον ελεύθερο χρόνο και την παρακολούθηση τηλεόρασης. Ανακάλυψαν ότι για κάθε υποχώρηση στη συχνότητα άσκησης ο ΔΜΣ αύξανε κατά 0,02 μονάδες.
Η παρακολούθηση τηλεόρασης ήταν ακόμα χειρότερη για την περίμετρο της μέσης. Άνθρωποι που παρακολουθούσαν τηλεόραση για δυο έως τρεις ώρες την ημέρα είχαν ΔΜΣ 2,37 μονάδες υψηλότερο σε σχέση με ανθρώπους που παρακολουθούσαν τηλεόραση λιγότερο από 2 ώρες.
Αν και τα ευρήματα αντικατοπτρίζουν μια στιγμή στο χρόνο και δεν μπορούν να δείξουν αιτιατή σχέση υποδεικνύουν ότι το στρες στον εργασιακό χώρο καθιστά τους ανθρώπους περισσότερο πιθανό να υιοθετήσουν ανθυγιεινές συμπεριφορές, δήλωσε η Fernandez.
Εργαζόμενοι με υψηλότερο εργασιακό στρες ήταν παχύτεροι σε σχέση με εργαζομένους που κατείχαν λιγότερο στρεσογόνες θέσεις. Οι εργαζόμενοι που ένιωθαν στρες είχαν Δείκτη Μάζας Σώματος περίπου μια μονάδα υψηλότερο σε σχέση με τους περισσότερο χαλαρούς εργαζόμενους.
Στην έρευνα, με επικεφαλής την Isabel Diana Fernandez, του πανεπιστημίου του Ρότσεστερ, οι εργαζόμενοι παραπονιόνταν συχνά για περισσότερο στρες και ευθύνες.
Το στρες που σχετίζεται με την εργασία έχει από καιρό συνδεθεί με τις καρδιαγγειακές νόσους, την παχυσαρκία και την κατάθλιψη, μεταξύ άλλων χρόνιων νόσων. Η Fernandez ερεύνησε τα συνδυασμένα αποτελέσματα του χρόνιου στρες στον εργασιακό χώρο και του βραχυπρόθεσμου στρες όπως ο φόβος της ανεργίας. Μετρήθηκε ο ΔΜΣ 2.782 εργαζόμενων οι οποίοι είχαν διατηρήσει τη θέση τους μετά από κύματα απολύσεων.
Οι εργαζόμενοι απάντησαν σε ερωτηματολόγια σχετικά με τη διατροφή τους, το στρες στον εργασιακό χώρο και τις δραστηριότητες στον ελεύθερο χρόνο. Το βραχυπρόθεσμο στρες υπολογίστηκε μέσω της ανασφάλειας σχετικά με την εργασία ή το φόβο που αισθάνονταν οι εργαζόμενοι για μελλοντικές απολύσεις. Το χρόνιο στρες υπολογίστηκε μέσω του ελέγχου που αισθάνονταν οι εργαζόμενοι να έχουν στη δουλειά τους και την έκταση των ευθυνών τους.
Τα αποτελέσματα δεν έδειξαν σχέση μεταξύ του βραχυπρόθεσμου στρες και του βάρους αλλά το χρόνιο στρες ήταν διαφορετική υπόθεση. Οι εργαζόμενοι με περισσότερες ευθύνες και λιγότερο έλεγχο είχαν ΔΜΣ μια μονάδα υψηλότερο σε σχέση με των συναδέλφων που είχαν χαμηλές ευθύνες και υψηλό έλεγχο ακόμα και όταν ελήφθησαν υπόψη γνωστοί παράγοντες παχυσαρκίας όπως η ηλικία, η φυλή και το εισόδημα.
Ωστόσο, η επίδραση του στρες στον ΔΜΣ εξαφανίστηκε όταν οι ερευνητές έλαβαν υπόψη τη φυσική δραστηριότητα στον ελεύθερο χρόνο και την παρακολούθηση τηλεόρασης. Ανακάλυψαν ότι για κάθε υποχώρηση στη συχνότητα άσκησης ο ΔΜΣ αύξανε κατά 0,02 μονάδες.
Η παρακολούθηση τηλεόρασης ήταν ακόμα χειρότερη για την περίμετρο της μέσης. Άνθρωποι που παρακολουθούσαν τηλεόραση για δυο έως τρεις ώρες την ημέρα είχαν ΔΜΣ 2,37 μονάδες υψηλότερο σε σχέση με ανθρώπους που παρακολουθούσαν τηλεόραση λιγότερο από 2 ώρες.
Αν και τα ευρήματα αντικατοπτρίζουν μια στιγμή στο χρόνο και δεν μπορούν να δείξουν αιτιατή σχέση υποδεικνύουν ότι το στρες στον εργασιακό χώρο καθιστά τους ανθρώπους περισσότερο πιθανό να υιοθετήσουν ανθυγιεινές συμπεριφορές, δήλωσε η Fernandez.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου