Λίγοι οι Έλληνες δότες αίματος, μυελού και ομφάλιου αίματος

Ουραγός είναι η χώρα μας σε δότες αίματος, μυελού και ομφάλιου αίματος, ενώ είμαστε πρωταθλητές στη φύλαξη ομφάλιου αίματος σε ιδιωτικές τράπεζες.

Το παράδοξο, όμως, συνεχίζεται, καθώς στην Ελλάδα, που έχει 10.000.000 πληθυσμό, είναι εγγεγραμμένοι μόνο 22.000 εθελοντές δότες μυελού, σε αντίθεση με την Κύπρο, που διαθέτει 110.000 δότες, και ο πληθυσμός της είναι 10 φορές μικρότερος. Δηλαδή, αν ακολουθούσαμε το παράδειγμα των Κυπρίων, θα έπρεπε να είχαμε τουλάχιστον 1.000.000 δότες!

Στη χώρα μας λειτουργούν 20 ιδιωτικές τράπεζες ομφάλιου αίματος, με άγνωστο αριθμό αποθηκευμένων μονάδων, που είναι εξαιρετικά απίθανο να χρησιμεύσουν τόσο για αυτόλογη όσο και για αλλογενή χρήση.

Η αλλογενής μεταμόσχευση αιμοποιητικών κυττάρων μπορεί κυριολεκτικά να σώσει τη ζωή ασθενών που πάσχουν από σοβαρές ασθένειες, όπως λευχαιμία, απλαστική αναιμία και μεσογειακή αναιμία. Γι’ αυτό τον λόγο, είναι επιτακτική η ανάγκη για τη χώρα μας να αναπτυχθεί η δωρεά μυελού και ομφάλιου αίματος σε δημόσια τράπεζα.

Τα στοιχεία αυτά ανακοινώθηκαν χθες σε συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε η Ελληνική Αιματολογική Εταιρεία, η οποία ξεκινά ενημερωτική εκστρατεία με στόχο ακριβώς την ευαισθητοποίηση των Ελλήνων για τη δωρεά αίματος, μυελού και ομφάλιου αίματος.

Όπως ανέφεραν οι ομιλητές, νοσήματα που, μέχρι πρότινος, ήταν μοιραία μπορούν σήμερα να αντιμετωπισθούν με την αντικατάσταση του μυελού των οστών του πάσχοντος με αιμοποιητικά κύτταρα που λαμβάνονται από το μυελό, το αίμα ή το ομφάλιο αίμα ενός άλλου ανθρώπου, συμβατού αδελφού ή εθελοντή δότη. Η πιθανότητα εύρεσης συμβατού με τον ασθενή αδελφού είναι μόνο 30%, γεγονός που κάνει φανερή την ανάγκη ύπαρξης μιας μεγάλης δεξαμενής εθελοντών δοτών, ώστε όλοι οι ασθενείς που χρειάζονται αλλογενή μεταμόσχευση να μπορούν να έχουν αυτή την ευκαιρία.

Στην Ελλάδα πραγματοποιείται, σε ετήσια βάση, ανάλογος αριθμός αλλογενών μεταμοσχεύσεων από μη συγγενείς συμβατούς δότες, με τις αναπτυγμένες χώρες. Δυστυχώς, όμως, η ελληνική δεξαμενή είναι πολύ ισχνή, με αποτέλεσμα η συντριπτική πλειονότητα των μοσχευμάτων για τους Έλληνες ασθενείς να προέρχεται από το εξωτερικό. Να σημειώσουμε ότι η ανεύρεση ενός δότη συμβατού με τον άρρωστο είναι πιθανότερη μέσα στην εθνική δεξαμενή, η διαδικασία είναι ταχύτερη και, βεβαίως, υπάρχει οικονομικό όφελος για τη χώρα.

Πολύτιμη πηγή αιμοποιητικών κυττάρων για αλλογενή μεταμόσχευση αποτελεί και το ομφάλιο αίμα. Από το 1992, οπότε αποδείχθηκε επιστημονικά η δυνατότητα χρήσης του ομφάλιου αίματος για μεταμόσχευση, μέχρι το 2009 ιδρύθηκαν πάνω από 44 δημόσιες τράπεζες παγκοσμίως που διαθέτουν περισσότερες από 400.000 μονάδες ομφάλιου αίματος. Διεθνώς έχουν πραγματοποιηθεί περίπου 20.000 αλλογενείς μεταμοσχεύσεις με ομφάλια αίματα αποθηκευμένα σε δημόσιες τράπεζες. Η πιθανότητα να χρησιμοποιηθεί μια μονάδα ομφάλιου αίματος αποθηκευμένου σε δημόσια τράπεζα είναι περίπου 1:30.

Παράλληλα, άνθισε και η εμπορική εκμετάλλευση του ομφάλιου αίματος με τη δημιουργία 150 και πλέον ιδιωτικών τραπεζών φύλαξης για προσωπική ή οικογενειακή χρήση. Μέχρι το 2009, πάνω από 1.000.000 ομφάλια αίματα είχαν αποθηκευθεί σε ιδιωτικές τράπεζες. Όπως προκύπτει από ανεπίσημα στοιχεία που προέρχονται από την Αμερική, η πιθανότητα χρήσης των ιδιωτικά αποθηκευμένων ομφάλιων μονάδων είναι 1:3.500 έως 1:35.000, δηλαδή εξαιρετικά μικρή.