Εδώ και αρκετό καιρό ο Ελληνικός λαός παρακολουθεί με πολύ άγχος και αγωνία τις συζητήσεις που ακούει κάθε μέρα από τα κανάλια της τηλεόρασης και διαβάζει από τις εφημερίδες τις έκτακτες κρατήσεις που πρόκειται να του επιβληθούν. Αιτία και αφορμή θεωρήθηκε το δημοσιονομικό έλλειμμα που παρουσιάστηκε στα οικονομικά του κράτους. Η δυσάρεστη αυτή κατάσταση είχε ως συνέπεια να προκληθεί έντονη δυσπιστία στο χρηματοπιστωτικό μας σύστημα ώστε να είναι δύσκολος αλλά και επώδυνος ο κρατικός δανεισμός από τα Ευρωπαϊκά ταμεία. Οι Έλληνες πολίτες στην πλειοψηφία τους δεν μπορούν να ερμηνεύσουν τους τραπεζικούς και οικονομικούς όρους που του λένε συνέχεια.
Εκείνο, όμως, που καταλαβαίνει είναι το φάσμα της ακρίβειας που έρχεται κατ’ επάνω τους και είναι έτοιμο να τους συντρίψει. Και δεν είναι υπερβολή αυτό αν αναλογιστεί κάποιος τον νοικοκύρη εκείνο που έχασε τη δουλειά του και δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τα έξοδα της οικογενείας του. Ακόμη και όταν παίρνει κάποιο συμβατικό μισθό και τώρα θα βλέπει ότι δεν αρκεί να καλύψει τις τρέχουσες ανάγκες.
Αναρωτιέται, λοιπόν, ο Έλληνας και η Ελληνίδα: Ποιος έφταιξε για αυτή την κατάντια του και καλείται αυτός να πληρώσει τα «σπασμένα». Επειδή από καιρό οι κομματικές αντιπαραθέσεις πριν και μετά τις εκλογές του Οκτωβρίου 2009, στοχοποιούσαν κάποια πολιτικά πρόσωπα δημιουργήθηκε η σταθερή υπόνοια ότι μια μερίδα των πολιτικών τους οποίους ο Ελληνικός λαός δια της επιλογής τιμά και στέλνει στη βουλή να ασκήσουν ως νομοθέτες και ως εκτελεστική εξουσία το ύψιστο λειτούργημα, στάθηκαν επίορκοι του έργου τους.
Κοινή αντίληψη όλων είναι ότι κάποτε σ’ αυτή τη χώρα πρέπει να αποδοθεί δικαιοσύνη και εκείνοι που τολμούν να κάνουν κατάχρηση της δοθείσης σ’ αυτούς εξουσίας, δεν φροντίζουν για τη διαφύλαξη και σωστή χρήση του δημοσίου χρήματος να τιμωρούνται πολύ αυστηρά.
Εκείνο, όμως, που μας πλήγωσε και μας πόνεσε ήταν η άθλια συμπεριφορά κάποιων Γερμανών που φρόντισαν με το άγαλμα της Αφροδίτης της Δήλου (που βρίσκεται κλεμμένη σε μουσείο του Παρισιού) να μας προσβάλλουν και να μας ταπεινώσουν. Προφανώς βρήκαν την ευκαιρία να βγάλουν τα δυσάρεστα συναισθήματα που συντηρούν από τους προγόνους τους από την ήττα τους το 1941 τον Απρίλιο στα οχυρά του Ρούπελ και το Μάιο στην Κρήτη.
Δεν πρόσεξαν, όμως, τα κολακευτικά λόγια που εκστόμισε ο αρχηγός τους, τότε, ο Χίτλερ στη Γερμανική βουλή για τους γενναίους Έλληνες, πολεμιστές, που υπερασπίστηκαν την πατρίδα τους. Σήμερα, όμως, πρόθεσή μου δεν είναι να επαναλάβω την γνωστή σε όλους ιστορία, που διδάσκεται και στα σχολεία. Ήθελα να μεταφέρω κάποιες πληροφορίες για τους Γερμανούς, επειδή, έζησα δέκα χρόνια ως εκπαιδευτικός. Είναι διαπιστώσεις και εμπειρίες προσωπικές.
-Θα πρέπει να γνωρίζουμε οι Έλληνες ότι οι Γερμανοί είναι ένας λαός με διαφορετική νοοτροπία, ήθη, έθιμα. Επηρεασμένοι, ίσως, από το νοσηρό τους κλίμα είναι κλεισμένοι στον εαυτό τους. Λείπει ο γαλανός ουρανός με τον καυτό ήλιο και ως εκ τούτου και ο συναισθηματικός τους κόσμος. Πειθαρχούν στους νόμους του κράτους και στις διατάξεις της πολιτείας με ακρίβεια διότι οι παραβάτες τιμωρούνται αυστηρά. Είναι αιχμάλωτοι των νόμων.
-Οι Γερμανοί τις βουλευτικές εκλογές τις θυμούνται μόνο μερικές μέρες Θα διαβάσουν τα βιογραφικά των βουλευτών και θα πάνε να ψηφίσουν στη μπιραρία. Αν λείπουν στο εξωτερικό, θα στείλουν με κάποιο γράμμα την προτίμησή τους. Τον βουλευτή τους δεν τον είδαν ούτε τον ξέρουν. Άλλωστε δεν υπάρχουν βουλευτικά γραφεία στις πόλεις, παρά μόνο κομματικά. Η προσέλευση σ’ αυτά γίνεται μόνο για κλαδικά αιτήματα από εκπροσώπους φορέων και συλλόγων του τόπου.
-Ο Γερμανός αγαπά τη δουλειά την οποία κάνει, φρόντισε να τη μάθει καλά και να την κάνει σωστά. Είναι τυπικός και προσεκτικός στη δουλειά του γιατί γνωρίζει καλά ότι κανείς δεν είναι μόνιμος, όλοι είναι με σύμβαση (όπως και εγώ στο γερμανικό δημόσιο) αορίστου διαρκείας. Εύκολα όμως ο εργοδότης σου μπορεί να σε στείλει στο σπίτι σου και τότε είναι δύσκολο ένας που απολύθηκε με παράπτωμα να πιάσει εύκολα δουλειά.
-Ο Γερμανός πολίτης μαθαίνει να αγαπά και να σέβεται την πατρίδα και το κράτος του. Φροντίζει να πληρώνει τους φόρους του κανονικά. Οι μηχανισμοί του κράτους είναι τέτοιοι ώστε είναι δύσκολο κάποιος να φοροδιαφεύγει. Το θεωρεί κουτό και ανόητο να μην πληρώσει τους φόρους που του αναλογούν. Βέβαια, οι υπηρεσίες που του προσφέρονται είναι άριστης ποιότητας. Όταν πηγαίνει στις δημόσιες υπηρεσίες ή αναζητάει τη βοήθεια των γιατρών του νοσοκομείου έχει τα πάντα δωρεάν: γιατί καλύπτονται από την ασφάλειά του.
Όταν κάποια φορά επιθεωρήθηκα από το Γερμανό επιθεωρητή Schater, στην κριτική που έκανε στο τέλος είπε μεταξύ άλλων. Μέτρησε πόσες λέξεις είπα στο κάθε λεπτό, το πολλαπλασίασε με τις ώρες και έβγαλε κάποιο υπερβολικό κατά τη γνώμη του αριθμό. Αυτό έχει σαν συνέπεια τη μείωση της απόδοσης αλλά και την πιθανότητα να αρρωστήσεις. Θα αναγκάσει το Γερμανικό δημόσιο να ξοδέψει γα τη θεραπεία σου.
-Οι Γερμανοί είναι φιλέλληνες, περισσότερο από κάθε λαό της γης. Άλλωστε η γλώσσα τους, ιδιαιτέρως στον ιατρικό τομέα, γύρω στο 35% είναι λέξεις Ελληνικές. Αγαπούν την Ελλάδα και θαυμάζουν τον πολιτισμό της. Επισκέπτονται την Ελλάδα για να απολαύσουν τις ωραίες ακρογιαλιές, να δούνε όμως από κοντά και τον πλούτο του κλασικού πολιτισμού στους αρχαιολογικούς χώρους και στα μουσεία. Έχω Γερμανούς φίλους που επισκέπτονται την Ελλάδα.
-Εκείνο όμως που πρέπει να γνωρίζουν οι Έλληνες είναι τούτο. Ότι το περιοδικό Focus, όπως και οι δηλώσεις κάποιων αξιωματούχων της Γερμανίας σε βάρος της Ελλάδος, δεν έχουν καμία σχέση με τον Γερμανό πολίτη. Η εξουσία της Γερμανίας κρίνει και διαχειρίζεται το κεφάλαιο με τη δική της πολιτική. Δεν υπάρχουν συναισθήματα αλλά διπλωματικοί κανόνες που ορίζουν τις σχέσεις της Γερμανίας με τα άλλα κράτη. Σε ένα πανό κάποιας διαδήλωσης εναντίον του ρατσισμού έγραφε: «Συμπατριώτες μας μη φεύγετε και μας αφήσετε μόνους». Ένας Γερμανός συνάδελφος κάποια μέρα μου είπε: «Πρέπει να είσαι υπερήφανος για την πατρίδα σου», γιατί μας προσφέρατε δύο πράγματα, τον πολιτισμό σας και τη γλώσσα σας, στην οποία είναι γραμμένα τα βιβλία της Κ.Δ. δηλ. το κήρυγμα του Χριστού».
Στο επόμενο η συνέχεια…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου