Φοβόμαστε να κυκλοφορήσουμε"

Σε κλοιό τρόμου βρίσκεται η Αθήνα! Οσοι ζουν στην πρωτεύουσα έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με αδίστακτες συμμορίες ατόμων που -για λίγα μόνο ευρώ- είναι σε θέση να αφαιρέσουν ακόμη και μια ανθρώπινη ζωή. Ειδικά για τους κατοίκους του κέντρου, εκεί όπου η εγκληματικότητα έχει χτυπήσει κόκκινο, ο φόβος και η απελπισία «συντροφεύουν» κάθε βήμα των τίμιων ανθρώπων.

Ομόνοια «Φοβόμαστε να κυκλοφορήσουμε στους δρόμους», αναφέρει αγανακτισμένη στην «Espresso» η Τζίνα Δημοπούλου, που ζει σε έναν από τους πιο πολυσύχναστους δρόμους της Ομόνοιας. «Προσπάθησαν να σπάσουν την πόρτα της πολυκατοικίας όπου μένω, αλλά δεν κατάφεραν να μπουν μέσα τελικά, καθώς ειδοποιήσαμε αμέσως την αστυνομία. Εδώ κάθε βράδυ δεν τολμάς να βγεις έξω γιατί στην “πέφτουν” από τσαντάκηδες μέχρι έμποροι ναρκωτικών και από ναρκομανείς μέχρι επαίτες. Ανυπόφορη είναι η κατάσταση και δεν μπορούμε με όλα αυτά που ακούμε να προβλέψουμε και πού θα πάει».

Την ίδια ακριβώς διαπίστωση έχει κάνει ο Κώστας Παναγιωτόπουλος, που είναι ιδιοκτήτης καταστήματος με ανδρικά είδη ένδυσης στην οδό Βερανζέρου. «Τα απογεύματα κυρίως μαζεύονται πέντε με έξι άτομα -κατά κύριο λόγο αλλοδαποί- έξω από τα μαγαζιά, δημιουργούν μεταξύ τους φασαρία προκειμένου να βγεις έξω να δεις τι γίνεται και να βρουν χρόνο να μπουκάρουν μέσα. Προτιμώ να κλείνω πιο νωρίς το μαγαζί μου παρά να ζζω με την αγωνία αν θα μπει κάποιος μέσα ή αν κάποιος με παρακολουθεί. Φοβόμαστε... Δεν μας φτάνει που χάνουμε την πελατεία μας, έχουμε να αντιμετωπίσουμε και όλους αυτούς. Είμαστε λίγα μέτρα πιο κάτω από το Α.Τ. του κέντρου της Αθήνας, και όμως δεν υπολογίζουν τίποτα».


Μεταξουργείο
Η ίδια ακριβώς κατάσταση επικρατεί και λίγο πιο κάτω, στην περιοχή του Μεταξουργείου, όπου οι κάτοικοι έχουν πλέον αγανακτήσει, αφού οι περισσότεροι βρίσκουν συνεχώς τα αυτοκίνητά τους με σπασμένα παρμπρίζ και από μέσα να λείπουν διάφορα αντικείμενα. «Από τις πρώτες μεσημεριανές ώρες συμμορίες δέκα ατόμων περπατούν στους δρόμους και πιάνουν “δουλειά”», λέει ο Γιάννης Καρφής, που ζει και εργάζεται κοντά στο μετρό του Μεταξουργείου. «Σπάνε τζάμια αυτοκινήτων, επιτίθενται στους περαστικούς ή ψάχνουν να βρουν τρόπο να μπουν στα μαγαζιά. Εδώ σε μας δύο φορές προσπάθησαν να μπουν μέσα, αλλά μόλις είδαν κόσμο δεν το τόλμησαν. Ενας πάντα από την ομάδα κρατά τσίλιες και οι άλλοι δρουν ανενόχλητοι. Ερχονται πελάτες μας, αφήνουν για λίγα λεπτά τα αυτοκίνητά τους και τα βρίσκουν σπασμένα».

«Χάσαμε την Ελλάδα χωρίς να έχουμε πόλεμο» τονίζει ο Μιχάλης Κυπριανίδης. Μάλιστα, πριν από λίγες μέρες αδίστακτοι ληστές αφαίρεσαν μέσα από το αυτοκίνητό του εμπόρευμα (δερμάτινα είδη) αξίας 5.000 ευρώ. «Τους έβλεπα να βγάζουν τα πράγματα μέσα από το αυτοκίνητο και δεν τους είπα τίποτα. Φοβήθηκα ότι αν με έπαιρναν είδηση, θα μου είχαν αφαιρέσει τη ζωή».


Πλατεία Βάθη
Μεγάλο είναι το ποσοστό της εγκληματικότητας και στην πλατεία Βάθη, όπου οι κάτοικοι πλέον είναι αποφασισμένοι να πάρουν τον νόμο στα χέρια τους. «Δεν κρατάω ποτέ τσάντα γιατί έχουν συμβεί τόσες κλεψιές που φοβάμαι», λέει η Ελένη Βλάχου και συνεχίζει: «Φωνάζουν, τσακώνονται, κλέβουν τους περαστικούς, αλλά και τα σπίτια μας και μόλις πας να τους πεις και μια κουβέντα, σου επιτίθενται. Νομίζουν ότι η χώρα μας είναι τσιφλίκι τους, και καλά κάνουν αφού δεν μας προστατεύει κανείς. Τελικά, αν εμείς οι ίδιοι δεν προστατέψουμε τους εαυτούς μας, θα φοβόμαστε να βγούμε έξω».

Την ίδια άποψη έχει και ο Γιώργος Ροζής, ο οποίος λίγα λεπτά πριν τη συνάντησή μας έγινε μάρτυρας μιας από τις εκατοντάδες συμπλοκές που καθημερινά πραγματοποιούνται ανάμεσα σε συμμορίες αλλοδαπών και αστυνομικούς. «Εχουμε καταντήσει να θέλουμε να εγκαταλείψουμε τις δουλειές μας, τα σπίτια μας, την πόλη αυτή. Οσο πάει η καθημερινότητά μας και γίνεται και χειρότερη. Φεύγεις από το σπίτι και δεν ξέρεις πώς, αλλά και αν θα γυρίσεις πίσω».


Πατήσια
Μαρτυρίες που συγκλονίζουν και που δεν αφήνουν ασυγκίνητους ακόμα και τους πιο σκληρούς. Ο γιος του Χριστόδουλου Κρουσταλλίδη από τα Πατήσια ήταν ένας από τους πολίτες που έχασαν με άδικο τρόπο τη ζωή τους, ύστερα από επίθεση αγνώστων στο κατάστημα όπου εργαζόταν. «Τον Δεκέμβριο που μας πέρασε σκότωσαν το παιδί μου μέσα στη δουλειά του. Μπήκαν να τους ληστέψουν στο κατάστημα ΠΡΟ-ΠΟ όπου εργαζόταν ως υπάλληλος, τους αντιστάθηκε και το σκότωσαν. Από τότε έχουμε “πεθάνει” και εμείς μαζί του οικογενειακώς. Πού θα πάει αυτή η ιστορία; Ετσι θα χάνουμε τα παιδιά μας;» μας λέει.

Η Βούλα Κριτσέλη βγαίνει έξω από το σπίτι της μόνο για τα καθημερινά της ψώνια και πάντα πρωινές ώρες, οπότε φοβάται λιγότερο, όπως μας εκμυστηρεύεται. «Είναι άγιες μέρες και δεν μπορούμε να πάμε μόνοι μας ούτε στην εκκλησία! Εγώ φοβάμαι και περιμένω τα παιδιά μου να σχολάσουν για να με συνοδεύσουν μέχρι την εκκλησία και μόλις τελειώσει να έρθουν πάλι να με πάρουν. Δεν είναι κατάσταση αυτή! Σε βλέπουν να κρατάς τσάντα και τρέχουν πάνω σου».


Αγιος Παντελεήμονας
Στον Αγιο Παντελεήμονα, ακόμα και ενάμιση χρόνο μετά, δεν φαίνεται να έχει αλλάξει τίποτα προς το καλύτερο. Ελάχιστοι Ελληνες κάτοικοι περπατούν στους δρόμους - οι περισσότεροι, μάλιστα, από αυτούς έχουν γίνει στόχοι επιθέσεων από αλλοδαπούς. «Ερχόμαστε να καθίσουμε λίγο στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα και δεν ξέρουμε τι θα μας συμβεί» λέει ο Μιχάλης Διαμάντης. «Μέχρι τις 3.00 το μεσημέρι είναι κάπως καλά, αν ξεχαστείς όμως και σε πιάσει το απόγευμα, εκεί την πάτησες. Παραμιλάμε όλοι μας».

«Μας χτυπάνε για 10 ευρώ» ανέφερε ο Δημήτρης Σπηλιώπουλος. «Προχθές περπατούσα στον δρόμο και με είχαν πάρει από πίσω. Ετρεξαν να μου επιτεθούν, αλλά για καλή μου τύχη πέρασε ένα περιπολικό και έκαναν πίσω».