Ποδήλατο κατά της... Πάρκινσον

Ο 58χρονος που επισκέφθηκε πρόσφατα τον Μπάστιαν Ρ. Μπλουμ, καθηγητή νευρολογίας και ιατρικό διευθυντή του Κέντρου Πάρκινσον στο Ιατρικό Κέντρο Νιτζμέγκαν του Πανεπιστημίου Ράντμπαουντ στις ΗΠΑ, είχε τη νόσο του Πάρκινσον επί 10 χρόνια.
Η νευρολογική διαταραχή, κατά την οποία πεθαίνουν τα κύτταρα του εγκεφάλου που ελέγχουν την κίνηση, τον είχε καταστήσει ανίκανο να περπατήσει. Όμως ασκούνταν τακτικά κάνοντας ποδήλατο! «Είπε: “Μόλις χθες έτρεξα 10 χιλιόμετρα με το ποδήλατό μου”», λέει ο δρ Μπλουμ. «Του είπα: “Αυτό είναι αδύνατον”. Ο άνθρωπος είχε Πάρκινσον στο τελευταίο στάδιο. Δεν μπορούσε να περπατήσει». Τον βοήθησε ν΄ ανέβει σ΄ ένα ποδήλατο. «Τον σπρώξαμε λίγο και έφυγε». Είχε τον έλεγχο του ποδηλάτου και όλα τα συμπτώματα της Πάρκινσον είχαν εξαφανιστεί. Όμως μόλις κατέβηκε από το ποδήλατο, τα συμπτώματα επέστρεψαν. Πάγωσε, ήταν ανίκανος να κάνει έστω κι ένα βήμα.

Ο δρ Μπλουμ βιντεοσκόπησε και φωτογράφισε τον άνδρα την ώρα που προσπαθούσε να περπατήσει και μετά την ώρα που έκανε ποδήλατο (οι φωτογραφίες δημοσιεύονται στο τεύχος της επιθεώρησης «Τhe Νew Εngland Journal of Μedicine» που κυκλοφόρησε χθες). Κατόπιν ζήτησε από άλλους 20 ασθενείς με Πάρκινσον να κάνουν ποδήλατο. Αποδείχθηκε ότι όλοι μπορούσαν να το κάνουν. Άνθρωποι με τη νόσο του Πάρκισνον μπορούν συχνά να κάνουν περίπλοκες κινήσεις αν λάβουν τα κατάλληλα σήματα, συναισθηματικά ή οπτικά. Υπάρχουν παραδείγματα, όπως η ομάδα των ασθενών της Πάρκινσον που βρέθηκαν σε μια πυρκαγιά και κατάφεραν να κα τέβουν τα σκαλιά και να βγουν από το κτίριο, ενώ «πάγωσαν» στη θέση τους μόλις βρέθηκαν έξω. Όμως αυτό το «κινητικό παράδοξο» δεν διαρκεί πολύ. Το να ποδηλατεί κανείς για χιλιόμετρα είναι πολύ διαφορετικό από το να βαδίσει για λίγα λεπτά. Ο δρ Μπλουμ λέει πως δεν προτείνει να πάρουν οι ασθενείς της Πάρκινσον τα ποδήλατα και να βγουν σε πολυσύχναστους δρόμους. Χρειάζονται βοήθεια για να ανεβούν σε αυτά και μπορεί να αντιμετωπίσουν πρόβλημα αν χρειαστεί να σταματήσουν σε φανάρι. Συνιστά στους ασθενείς να χρησιμοποιούν τρίκυκλα ή ποδήλατα γυμναστικής. Η ποδηλασία, υπογραμμίζει, προσφέρει στους ασθενείς την ευκαιρία να μην έχουν συμπτώματα όταν ποδηλατούν, να φαίνονται και να αισθάνονται φυσιολογικοί και να κάνουν μια άσκηση που τονώνει το καρδιαγγειακό σύστημα, ακόμη κι όταν η νόσος τους έχει προχωρήσει πολύ και δεν μπορούν να περπατούν.