Η βιολογική μάχη των δύο φύλων αρχίζει από τη στιγμή που το σπέρμα εισβάλλει στη μήτρα. Θηλυκό και αρσενικό κάνουν τα πάντα για να εξασφαλίσουν ότι ο απόγονός τους θα έχει περισσότερα χαρακτηριστικά και γονίδια δικά τους και όχι του σεξουαλικού τους συντρόφου.
Σε αυτή τη μάχη, την ιδιαίτερα σκληρή, τα δύο φύλα επιστρατεύουν πολεμικές τακτικές, κρυφά όπλα και όλη τους την εξελικτική ευφυΐα. Νικητής, όπως δείχνουν οι τελευταίες επιστημονικές έρευνες, αναδεικνύεται τελικά το θηλυκό. Η μητέρα ελέγχει την ανάπτυξη του εμβρύου κι αυτό ενδέχεται να παίζει σημαντικό ρόλο στο παιχνίδι του ζευγαρώματος. Το θηλυκό ίσως να μην ενδιαφέρεται τόσο για την εμφάνιση του αρσενικού, όπως πιστεύουν οι βιολόγοι, αλλά αυτό που πραγματικά το ενδιαφέρει όταν επιλέγει το σπέρμα ενός αρσενικού είναι κατά πόσο μπορεί να κυριαρχήσει πάνω στα γονίδιά του.
Κάνουν κόλπα. Σε πολλά είδη του ζωικού βασιλείου είναι γνωστές οι τακτικές που χρησιμοποιούν τα αρσενικά για να κάνουν τα θηλυκά να τα επιλέξουν. Αυτό που δεν ξέρουν οι περισσότεροι, σύμφωνα με το «Νew Scientist», είναι ότι τα θηλυκά έχουν πολύπλοκες εσωτερικές δομές και χρησιμοποιούν τα δικά τους κόλπα για να ελέγξουν ποιο σπέρμα θα γονιμοποιήσει τα ωάριά τους. Στα είδη όπου το θηλυκό ζευγαρώνει με πολλά αρσενικά επιστρατεύουν μηχανισμούς για να κατευθύνουν το σπέρμα του αρσενικού που προτιμούν στο αναπαραγωγικό τους σύστημα. Επιλεκτική αποθήκευση σπέρματος και αποβολή σπέρματος είναι δύο παραδείγματα.
Τα αρσενικά, από την πλευρά τους, έχουν αναπτύξει αντίμετρα για να μειώσουν την ανάμειξη του θηλυκού. Προσπαθούν με διάφορους τρόπους να αποφύγουν την αποβολή του σπέρματός τους και να ΄ναι δικό τους το σπερματοζωάριο που θα φτάσει πρώτο στο ωάριο.
Σφοδρή μάχη. Η μάχη συνεχίζεται σφοδρή και μετά τη γονιμοποίηση. Τα δύο φύλα αγωνίζονται να περάσουν τα δικά τους γονίδια στο παιδί, ώστε να διαμορφώσουν τη βιολογία και τη συμπεριφορά του. Το μεγάλο όπλο του θηλυκού είναι το πολύ μεγαλύτερο μέγεθος του ωαρίου σε σχέση με το σπερματοζωάριο. Εκτός από γονίδια και σημαντικά θρεπτικά συστατικά, το ωάριο περιέχει ένα κοκτέιλ από ορμόνες, κυτταρικά όργανα, αντισώματα, αντιοξειδωτικά και RΝΑ. Όλα αυτά επηρεάζουν την ανάπτυξη, την ορμονική ισορροπία, την προσωπικότητα, τη συμπεριφορά και πιθανώς και το φύλο. Τα τελευταία 15 χρόνια έχουν αυξηθεί οι έρευνες για τη μητρική επιρροή στον απόγονο. Οι επιστήμονες αναρωτιούνται αν η μητέρα μπορεί να ελέγξει αυτή την επιρροή.
Για παράδειγμα, γνωρίζουν πως τα θηλυκά πτηνά αλλάζουν τα επίπεδα της τεστοστερόνης στον κρόκο του αυγού ανάλογα με την προβλεπόμενη σειρά επώασης των μικρών τους, τις κοινωνικές συνθήκες στο περιβάλλον τους ακόμα και με το πόσο ελκυστικός είναι ο πατέρας.
Σε αυτή τη μάχη, την ιδιαίτερα σκληρή, τα δύο φύλα επιστρατεύουν πολεμικές τακτικές, κρυφά όπλα και όλη τους την εξελικτική ευφυΐα. Νικητής, όπως δείχνουν οι τελευταίες επιστημονικές έρευνες, αναδεικνύεται τελικά το θηλυκό. Η μητέρα ελέγχει την ανάπτυξη του εμβρύου κι αυτό ενδέχεται να παίζει σημαντικό ρόλο στο παιχνίδι του ζευγαρώματος. Το θηλυκό ίσως να μην ενδιαφέρεται τόσο για την εμφάνιση του αρσενικού, όπως πιστεύουν οι βιολόγοι, αλλά αυτό που πραγματικά το ενδιαφέρει όταν επιλέγει το σπέρμα ενός αρσενικού είναι κατά πόσο μπορεί να κυριαρχήσει πάνω στα γονίδιά του.
Κάνουν κόλπα. Σε πολλά είδη του ζωικού βασιλείου είναι γνωστές οι τακτικές που χρησιμοποιούν τα αρσενικά για να κάνουν τα θηλυκά να τα επιλέξουν. Αυτό που δεν ξέρουν οι περισσότεροι, σύμφωνα με το «Νew Scientist», είναι ότι τα θηλυκά έχουν πολύπλοκες εσωτερικές δομές και χρησιμοποιούν τα δικά τους κόλπα για να ελέγξουν ποιο σπέρμα θα γονιμοποιήσει τα ωάριά τους. Στα είδη όπου το θηλυκό ζευγαρώνει με πολλά αρσενικά επιστρατεύουν μηχανισμούς για να κατευθύνουν το σπέρμα του αρσενικού που προτιμούν στο αναπαραγωγικό τους σύστημα. Επιλεκτική αποθήκευση σπέρματος και αποβολή σπέρματος είναι δύο παραδείγματα.
Τα αρσενικά, από την πλευρά τους, έχουν αναπτύξει αντίμετρα για να μειώσουν την ανάμειξη του θηλυκού. Προσπαθούν με διάφορους τρόπους να αποφύγουν την αποβολή του σπέρματός τους και να ΄ναι δικό τους το σπερματοζωάριο που θα φτάσει πρώτο στο ωάριο.
Σφοδρή μάχη. Η μάχη συνεχίζεται σφοδρή και μετά τη γονιμοποίηση. Τα δύο φύλα αγωνίζονται να περάσουν τα δικά τους γονίδια στο παιδί, ώστε να διαμορφώσουν τη βιολογία και τη συμπεριφορά του. Το μεγάλο όπλο του θηλυκού είναι το πολύ μεγαλύτερο μέγεθος του ωαρίου σε σχέση με το σπερματοζωάριο. Εκτός από γονίδια και σημαντικά θρεπτικά συστατικά, το ωάριο περιέχει ένα κοκτέιλ από ορμόνες, κυτταρικά όργανα, αντισώματα, αντιοξειδωτικά και RΝΑ. Όλα αυτά επηρεάζουν την ανάπτυξη, την ορμονική ισορροπία, την προσωπικότητα, τη συμπεριφορά και πιθανώς και το φύλο. Τα τελευταία 15 χρόνια έχουν αυξηθεί οι έρευνες για τη μητρική επιρροή στον απόγονο. Οι επιστήμονες αναρωτιούνται αν η μητέρα μπορεί να ελέγξει αυτή την επιρροή.
Για παράδειγμα, γνωρίζουν πως τα θηλυκά πτηνά αλλάζουν τα επίπεδα της τεστοστερόνης στον κρόκο του αυγού ανάλογα με την προβλεπόμενη σειρά επώασης των μικρών τους, τις κοινωνικές συνθήκες στο περιβάλλον τους ακόμα και με το πόσο ελκυστικός είναι ο πατέρας.
Το ωάριο έχει συνήθως το πάνω χέρι
Το σπέρμα παίζει σημαντικό ρόλο στη διαδικασία αφού, σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, δεν συνεισφέρει μόνο γονίδια στο ωάριο. Σε πολλά θηλαστικά δεν εισχωρεί μόνον η γεμάτη DΝΑ κεφαλή του σπερματοζωαρίου στο ωάριο αλλά και η ουρά του μεταφέροντας χιλιάδες αγγελιαφόρους RΝΑ και πρωτεΐνες.
Αυτά ίσως παίζουν ρόλο στην ανάπτυξη του εμβρύου, ακόμα και ανατρέποντας εντολές από το κυτόπλασμα του ωαρίου. Ορισμένα από αυτά τα αρσενικά RΝΑ ελέγχουν την έκφραση των γονιδίων ώστε η επιρροή τους στο έμβρυο να είναι σημαντική. Αλλά ο ρόλος τους παραμένει ασαφής.
Παρόλα αυτά, οι τελευταίες έρευνες δείχνουν πως το ωάριο έχει το πάνω χέρι σε όλη τη διαδικασία, ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη τις επιγενετικές επιδράσεις, δηλαδή τις αλλαγές στον τρόπο που εκφράζονται τα γονίδια χωρίς να απαιτείται μεταβολή στην ακολουθία του DΝΑ.
Μέσα σε ένα κύτταρο, το γενετικό υλικό παίρνει τη μορφή ενός πολύπλοκου συνδυασμού DΝΑ και πρωτεϊνών, ο οποίος ονομάζεται χρωματίνη. Η τροποποίηση αυτής της δομής οδηγεί σε επιγενετικές επιδράσεις. Έκθεση σε θρεπτικά συστατικά ή περιβαλλοντικοί παράγοντες όπως η έλλειψη τροφής ή η μεταβολή της θερμοκρασίας μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα δραστικές αλλαγές σε έναν οργανισμό. Μερικές φορές αυτές οι επιγενετικές επιδράσεις περνούν και στις επόμενες γενιές. Εκεί, ενδιαφέρον έχει το ερώτημα αν ο ένας από τους δύο γονείς μπορεί επιλεκτικά να απενεργοποιήσει τα γονίδια του άλλου. Και σε αυτό τον τομέα, φαίνεται πως επικρατούν τα θηλυκά.
Το σπέρμα παίζει σημαντικό ρόλο στη διαδικασία αφού, σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, δεν συνεισφέρει μόνο γονίδια στο ωάριο. Σε πολλά θηλαστικά δεν εισχωρεί μόνον η γεμάτη DΝΑ κεφαλή του σπερματοζωαρίου στο ωάριο αλλά και η ουρά του μεταφέροντας χιλιάδες αγγελιαφόρους RΝΑ και πρωτεΐνες.
Αυτά ίσως παίζουν ρόλο στην ανάπτυξη του εμβρύου, ακόμα και ανατρέποντας εντολές από το κυτόπλασμα του ωαρίου. Ορισμένα από αυτά τα αρσενικά RΝΑ ελέγχουν την έκφραση των γονιδίων ώστε η επιρροή τους στο έμβρυο να είναι σημαντική. Αλλά ο ρόλος τους παραμένει ασαφής.
Παρόλα αυτά, οι τελευταίες έρευνες δείχνουν πως το ωάριο έχει το πάνω χέρι σε όλη τη διαδικασία, ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη τις επιγενετικές επιδράσεις, δηλαδή τις αλλαγές στον τρόπο που εκφράζονται τα γονίδια χωρίς να απαιτείται μεταβολή στην ακολουθία του DΝΑ.
Μέσα σε ένα κύτταρο, το γενετικό υλικό παίρνει τη μορφή ενός πολύπλοκου συνδυασμού DΝΑ και πρωτεϊνών, ο οποίος ονομάζεται χρωματίνη. Η τροποποίηση αυτής της δομής οδηγεί σε επιγενετικές επιδράσεις. Έκθεση σε θρεπτικά συστατικά ή περιβαλλοντικοί παράγοντες όπως η έλλειψη τροφής ή η μεταβολή της θερμοκρασίας μπορεί να έχουν ως αποτέλεσμα δραστικές αλλαγές σε έναν οργανισμό. Μερικές φορές αυτές οι επιγενετικές επιδράσεις περνούν και στις επόμενες γενιές. Εκεί, ενδιαφέρον έχει το ερώτημα αν ο ένας από τους δύο γονείς μπορεί επιλεκτικά να απενεργοποιήσει τα γονίδια του άλλου. Και σε αυτό τον τομέα, φαίνεται πως επικρατούν τα θηλυκά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου